این روزها نگاه تو از خون دل ؛ تر است

گویا دلت حسینیه ی اشک مادر است

.

شال عزا دوباره نشسته به دوش تو

شالت اگرچه سوخته از آتش در است

.

گلبرگ های گونه ی شبنم گرفته ات

زخمی ، شکسته ، نیلی ، چون یاس پرپر است

.

ای وارث تمامی غم های اهل بیت

این روزها غریبی تو مثل حیدر است

.

چون دیده ام تو را سلامت نداده ام

یا تو سلام کرده ای و گوش من کر است

.

مردن میان روضه اگرچه سعادت است

در روضه های فاطمیه باز بهتر است

.

زیرا که اشک یک شبِ این فاطمیه ها

با گریه ی تمام محرّم برابر است

.

حالا بیا و روضه بخوان ، آتشم بزن

چشمم به ناله ی تو و یک ” وای مادر ” است

.

یا رب کجا رواست زنی را کتک زنند

وقتی که زن مقابل چشمان شوهر است

.

.

.