ای بی تو چشمم از اشک مانند چشمه ساران
آهم به دل چو آتش ، اشکم به رخ چو باران

.
من میر خیبر استم داده غمت شکستم
یا رخ نهم به دیوار یا سر به کوهساران

.
هم استخوان به حلقم هم خار در دو دیده
گردیده عضو عضوم چون قلب داغداران

.
گر رو به باغ آرم ، آه از جگر برآرم
یاس کبود بینم در سیر لاله زاران

.
جانم رسیده بر لب روزم سیه تر از شب
دردا که زود طی شد آن روز و روزگاران

.
بگذار تا بگریم چون ابر در بهاران
کز سنگ لاله خیزد وقت وداع یاران

.

ای ابرها بگریید بر یاس چیده ی من
شد لحظه ی فراق یار شهیده ی من

.
از بار غم خمیدم با چشم خویش دیدم
افتاد بر روی خاک سرو خمیده ی من

.
آنچه رسید بر ما باشد گواه فردا
روی کبود یار و رنگ پریده ی من

.
از سر گذشت آهم از پا فتاد یارم
از دست رفت جان بر لب رسیده ی من

.
این آه سینه سوزم این قلب داغدارم
این چشم اشکبار و این اشک دیده ی من

.
بگذار تا بگریم چون ابر در بهاران
کز سنگ لاله خیزد وقت وداع یاران

.
ای گشته هر نگاهت جان دادن دوباره
با من تکلمی کن حتی به یک اشاره

.
یک بار دیده بگشا یک لحظه کن نگاهم
برگو کجا ز گوشت افتاد گوشواره

.
از اشک رخ بشویم این درد با که گویم
تو چشم خویش بستی من می کنم نظاره

.
چشمم ز اشک لبریز آهم به سینه زندان
لب در سکوت محض و قلبم پر از شراره

.
بر قلب زخم خورده جز صبر نیست مرهم
بر داغ داغدیده جز گریه نیست چاره

.
بگذار تا بگریم چون ابر در بهاران
کز سنگ لاله خیزد وقت وداع یاران

.
ای طایر اسیرم حتی در آشیانه
آتش مزن به جانم پرپر مزن به لانه

.
ای وقف یار هستت این چیست روی دستت
جای غلاف تیغ است یا جای تازیانه

.
وقتی تو می دهی جان ، جان علی است بر لب
وقتی که تو نباشی قبر علی است خانه

.
یارب مباد چون من مردی میان دشمن
یارش به خاک افتد در بین آستانه

.
باید که سوز آهم آتش زند به گردون
باید شود ز چشمم خون جگر روانه

.
بگذار تا بگریم چون ابر در بهاران
کز سنگ لاله خیزد وقت وداع یاران

.
دردا که در جوانی داغ تو شد نصیبم
رفتی حبیبه ی من در محضر حبیبم

.
بی تو دگر مدینه بر من صفا ندارد
در بیت خویش تنها در شهر خود غریبم

.
نه در تنم قراری نه در دلم شکیبی
تنها تویی قرارم تنها تویی شکیبم

.
بعد از تو عمر من هست هر لحظه احتضارم
خون جگر دوایم ، زخم درون طبیبم

.
ای لاله ی خزانی می خواستم بمانی
سوزت به سینه مانده داغت شود نصیبم

.
بگذار تا بگریم چون ابر در بهاران
کز سنگ لاله خیزد وقت وداع یاران

.

.

.

استاد حاج غلامرضا سازگار

.