برگشته ام به بنده ی خود اعتنا کنی

***

برگشته ام به بنده ی خود اعتنا کنی

با یک نگاه ، جان مرا مبتلا کنی

.

من مرغ پر شکسته ام و آمدم که باز

از بال زخمی ام گره ی کور وا کنی

.

ای مُستَقر به امر خدا ، آمدم مرا

ثابت قدم به میکده ی هل أتی کنی

.

صد بار یا رضا مددی یا رضا کنم

با آرزوی این که مرا هم صدا کنی

.

دل را به هر کسی که سپردم ، رهام کرد

غیر از تویی که نیست گمانم رها کنی

.

عمری است ای رئوف ، گدایان خسته را

با شاهراه قرب خدا آشنا کنی

.

حالا که قسمتم نشده کربلا روم

روضه بخوان ، درون مرا کربلا کنی

.

قربان ناله هات ، بگو فَابکِ لِلحُسَین

تا در وجود سینه زنت کیمیا کنی

.

حاشا به من اگر بخرم بهر خود کفن

وقتی که گریه بر غم یک بوریا کنی

.

فرموده ای : حسین سرش تشنه شد جدا

تا یادی از مصیبت خون خدا کنی

.

شاید که در فرازِ ” أذلّوا عَزیزنا “

گریه به غربتِ بدنی زیر پا کنی

.

شاید که یاد روضه ی ذبح سر حسین …

با ضربه ی دوازدهم از قفا کنی

.

دیگر بس است مادرت از حال می رود

باید که فکر حضرت خیرالنسا کنی

.

.

.

محمدجواد شیرازی

.