عباس احمدی

.

به ما غمی به بلندای آسمان می داد
فرشته ای که مزار تو را نشان می داد

.
هنوز در غم پهلوی زخم خورده ی توست
دری که رایحه ی یاس و ارغوان می داد
.
کبود روی تو ای روح پاک و سبز بهار
نشان ز سیلی غارتگر خزان می داد
.
کجاست مشعله ی پر فروغ ماه رخت
که روشنا به تمام ستارگان می داد
.
زلال یاد تو ای کوثر مقدس عشق
به دشت های عطشناک و مرده جان می داد
.
پس از تو قافله ی عشق بر تمام جهان
پیام تسلیت از صاحب الزمان می داد

.

.

.