تو این فصلی که دل رنگ خزونه

***

تو این فصلی که دل رنگ خزونه

ولی چشما فقط ابر بهاره

الهی که یکی از سمت خورشید

برامون یک خبر هم شد بیاره

.

همون خورشید عالم تاب زهرا

که مثل ماه تو شب ها می درخشه

میاد از پشت ابرای سیاهی

به سردی جهان گرما می بخشه

.

یه روزی بر میگرده اون مسافر

الهی اون روزا رو ما ببینیم

چه شیرینه اگه یک شب به پای –

دعاها و مناجاتش بشینیم

.

گل زهرا کجایی گل زهرا کجایی

.

محبت های این دنیای پست و

ببر از سینه ام بیرون خدایا

.

بیا و نور ایمانو دوباره

تو این قلب سیاه بنشون خدایا

.

بهم میگی گنه کارم ولی من

به رحمانیات تو چشم می دوزم

تو آتیشم میگم اَنی اُحِبُک

خودم پای مجازاتم می سوزم

.

الهی یا الهی یا الهی

.

همیشه رزق ما بی سرپناها

توی دستای پر مهر کریمه

کریم آل طاها یا حسن جان

گدایی تو ارث مادریمه

.

همون آقایی که توی مدینه

نداره یک ستاره آسمونش

همون آقایی که حتی تو خونه

شده تشنه به خونش هم زبونش

.

همون آقایی که زهر هلاهل

دل محنت کشیدش رو سوزونده

شنیده ناسزا کرده تبسم

ولی غم جونشو رو لب رسونده

.

چهل ساله که غم داره تو سینه ش

چهل سال با غم مادر می سوزه

چهل ساله که توی خاطراتش

داره مادر به پشت در می سوزه

.

.

.