حجاج رسیدند به دنبال حسین

****

حجاج رسیدند به دنبال حسین
مبهوت تماشا شده اند آل حسین

.
انگار دگرگون شده احوال حسین
خاکی شده بدجور پر و بال حسین

.

با اشک به سجده رفته بر درگه عشق
در کرب و بلا ، وادی و منزلگه عشق

.

ره باز کنید آمده فخر دو سرا
باید که بنازد به خودش کرب و بلا

.
از راه رسیده است ناموس خدا
آن دختر شیرین سخن آل عبا

.

دردانه ی شاه آمده بر شانه ی ماه
لاحول و لا قوه الا بالله

.

در حال خوش کودکی اش رفته به خواب
شش ماهه ی ارباب در آغوش رباب

.
می چرخد عمو دور حرم مثل عقاب
هستند تمام مشک ها مملو آب

.

یک لحظه گلوی کوچکی تشنه نماند
در کل مسیر ، کودکی تشنه نماند

.

رحمت به اباالفضل و به جود و کرمش
رحمت به نگاه نافذ و محترمش

.
آرامش زینب شده با هر قدمش
هستند حسینیان به زیر علمش

.

طفلان حرم که مست عطر یاس اند
آرام همه در کنف عباس اند

این قافله ی عشق پیمبر دارد
بوی نفس حضرت مادر دارد

.
در معرکه ها ، شیر دلاور دارد
یک مرد به نام علی اکبر دارد

.

در هر نفسی بود رکاب زینب
باید به علی گفت نقاب زینب

.

حال همه را گفته ام اما زینب
روزش شده در کرب و بلا همچون شب

.
جانش ز غم و غصه رسیده بر لب
افتاد از آه و گریه کردن در تب

.

بر هر دو لب حسین ، چشمش را دوخت
با روضه ی هاهُنا … دل زینب سوخت

.

ای خواهر من، کشته ی امیال شوم
از تشنگی ام خسته و بی حال شوم

.
مذبوح و شهیدِ ته گودال شوم
زیر سم ده اسب لگدمال شوم

.

پیراهن خونی مرا غصب کنند
بالای سنان ، رأس مرا نصب کنند

.

.

.

شاعر : محمدجواد شیرازی

.