خاک غم بر سر گلزار جهان باد امشب

رفته گلزار نبوّت همه بر باد امشب

.

خرگه چرخ ستم پیشه بسوزد که بسوخت

خرگه معدلت از آتش بیداد امشب

.

سقف مرفوع نگون باد که گردیده نگون

خانه ی محکم تنزیل ز بنیاد امشب

.

شد سراپرده ی عصمت ز اجانب ناپاک

در رواق عظمت زلزله افتاد امشب

.

شده از سیل سیه کعبه ی توحید خراب

وین عجب‌ تر شده بیت الصّنم آباد امشب

.

از دل پرده نشینان حجازیِ عراق

می‌ رود تا به فلک ناله و فریاد امشب

.

شورش روز قیامت رود از یاد گهی

کز ابوالفضل کنند اهل حرم یاد امشب

.

از غم اکبر ناشاد و نهال قد او

خون دل می‌ چکد از شاخه ی شمشاد امشب

.

نوعروسان چمن را زده آتش به جگر

شعله ی شمع قد قاسم داماد امشب

.

مادر اصغر شیرین دهن از داغ کباب

تیشه بر سر زند از غصه چه فرهاد امشب

.

حجّت حق چه به ناحق بغل جامعه رفت

کفرِ مطلق شده از بند غم آزاد امشب

.

بانوان اشک‌ فشان لیک چو یاقوت روان

خاطر زاده ی مرجانه بود شاد امشب

.

دیو انگشتر و انگشت سلیمان را برد

نه عجب خون رود از چشم پریزاد امشب

.

ای دریغا که به همدستی جمّال لعین

دست بیداد فلک داد ستم ؛ داد امشب

.

چهره ی مهر سیه باد که بر خاکستر

خفته آن آینه ی حُسن خداداد امشب

.

برق غیرت زده در خرمن هستی ز تنور

که دو گیتی شده چون رعد پر از داد امشب

.

.

.

آیه الله العظمی غروی اصفهانی

.