در این زمانه که عادی شده است نامردی

***

در این زمانه که عادی شده است نامردی
همیشه از سر رحمت مرا دعا کردی
.
شبانه روز مرا بین معصیت دیدی
دلت شکست ، به رویم ولی نیاوردی
.
سرم نرفته به زیر علامت احدی
که بر سرم ، همه ی عمر سایه گستردی
.
حرام باد به من دلخوشی این دنیا
غریب ماندی و دنبال یار می گردی
.
مرا مریضِ بدون علاجِ عشقت کن
تباه گشته ام از دست درد بی دردی
.
نگو که از قلم افتادم اربعین ، امسال
قسم به فاطمه اشک مرا در آوردی
.
فقط تو گریه کن زینبی و با گریه …
دل مرا به بکا بر عقیله پروردی
.
صدای گریه ی زینب هنوز می آید
میان خنده ی اوباش مست و ولگردی
.
کجاست ساقی لشگر ، کجاست ماه حرم
عقیله مانده بدون کفیل و همدردی

.

.

.

محمدجواد شیرازی

.