در سینه ناله ای ست شرر بار ای پدر

***

در سینه ناله ای ست شرربار ای پدر

هر ناله ای ست حاوی اسرار ای پدر

.

از راز های من احدی با خبر نشد

نه بچه ها نه حیدر کرار ای پدر

.

باز آمدم که با تو کمی درد دل کنم

از روزگار و مردم بی عار ای پدر

.

دیگر کسی سری به یتیمت نمیزند

از یاد رفته دخترت انگار ای پدر

.

داماد تو وصی تو خانه نشین شده

اصلا وصیتت شده انکار ای پدر

.

حتی جواب هم به سلامش نمی دهند

افتاده مثل اشک ز انظار ای پدر

.

شهری که تا تو بودی امان داشت کافرش

یکباره شد به فرق من آوار ای پدر

.

هیزم رسید و در غم از دست دادنت

شد جای گل نثار عزادار ای پدر

.

راه نجاتی از وسط شعله ها نبود

من بودم و حرارت بسیار ای پدر

.

سر بسته گویمت پس از آن روز تا کنون

پوشانده ام من از همه رخسار ای پدر

.

گلبرگ های یاس تو نیلوفری که نه

با رنگ لاله ماند به دیوار ای پدر

.

با تازیانه قاب گرفتند و سوره ای

آویز در شد از نوک مسمار ای پدر

.

هنگام راه رفتن خود می خورم زمین

هستم نیازمند پرستار ای پدر

.

حتی زیارت آمدنم مشکلم شده

آه از دو دیده ای که شده تار ای پدر

.

از ضربه ی غلاف همین نکته کافی است

افتاده دست فاطمه از کار ای پدر

.

این رنج ها مرا که جوانم ز پا نشاند

وای از سه ساله کودک بی یار ای پدر

.

موی سفید و قدّ خم و روی نیلی ام

گردد برای او همه تکرار ای پدر

.

دنبال نیزه ی سر بابا دویدنش

در بین سلسه است چه دشوار ای پدر

.

تنها پناه معجرش عباس می شود

ای داد از نبود علمدار ای پدر

.

.

.

شاعر : علی صالحی

.