زل می زند به دور و برش غصه می خورد

***

زل می زند به دور و برش غصه می خورد
با هر نگاه شعله ورش غصه می خورد

.

حالا میان این همه نامرد روزگار
دارد برای تاج سرش غصه می خورد

.

شاید اگر غلط نکنم رسم عاشقی ست
باید که خون شود جگرش غصه می خورد

.

بر آن چه آمده به سرش نه به خاطر
اهل و عیال در سفرش غصه می خورد

.

گاهی به یاد اشک یتیمان مجتبی
گاهی به یاد گل پسرش غصه می خورد

.

هر شب به تیر و تیغ و سنان فکر می کند
در هر نوافل سحرش غصه می خورد

.

در بین سوت و هلهله ها تا که می رسد
یک نعش پاره در نظرش غصه می خورد

.

این کوفه اشک قافله را در می آورد
بر زینب و دو چشم ترش غصه می خورد

.

پرتاب سنگ و نی همه تفریح کوفی است
با زخم های بال و پرش غصه می خورد

.

بالای بام دارالعماره که می رسد
زل می زند به دور و برش غصه می خورد

.

.

.

علیرضا خاکساری

.