سکوت سبز تو شد مطلع کلامی سرخ

***

سکوت سبز تو شد مطلع کلامی سرخ
و بغض مانده به حلقوم تو مرامی سرخ

.

به هر کجا که کند جلوه حُسن کامل تو
ز عرش می رسد از ذات حق سلامی سرخ

.

تمام عصمت خون از لب تو جاری شد
گرفت راه دل بی قرار جامی سرخ

.

زنی نشسته به بالین غربتت تا باز
بگیرد از لب دلپاره هات ، کامی سرخ

.

عرق گرفت ز روی تو آستین زمین
ز آه لاله شد این آستان تمامی سرخ

.

چقدر حالت این لاله واژگون زیباست !
قعود کرده شبیه تو در قیامی سرخ

.
و زخم کهنه ات ای آفتاب عالم سوز
برون نمی کشد آخر ، سر از نیامی سرخ ؟

.

حرم به پا شود از شوق در بقیع دلم
ز رقص شال تو بر دوش انتقامی سرخ

.

.

.

ناهید رفیعی

.