ماه من تا جلوه‌ اش در ظلمت آبادم رسید

***

ماه من تا جلوه‌ اش در ظلمت آبادم رسید

چون نسیمی در دل آتش به امدادم رسید

. 

بانگ تنهایی زدم در انزوای درد خویش

تا شنید از غربتم آمد به فریادم رسید

. 

گفته بود آقا زمین خوردی به دادت می‌ رسم

هر قدر ، هر لحظه ، هر جا دید افتادم رسید

. 

در معاصی غرق بودم او مرا بیرون کشید

گریه‌ های روضه ‌اش از باب ارشادم رسید

. 

بهترین نعمت همین حب حسین فاطمه است

شکر می ‌گویم که این نعمت به اولادم رسید

. 

هفت پشتم از هراس روز محشر غصه داشت

یا حسینی گفتم و خیرش به اجدادم رسید

. 

اصلا از جنت زمین آمد که روضه بشنود

روضه ‌اش حتی به داد حضرت آدم رسید

. 

وسع من کم بود اما رحمتش بسیار بود

درهمی که بهر روضه ‌اش دادم رسید

.

.

.

کرامت نعمت ‌زاده

.