مرا برای خودش انتخاب کرد حسین

***

مرا برای خودش انتخاب کرد حسین
گرفت غوره ی دل را ، شراب کرد حسین
.
من الغریب … برایم شبی که نامه نوشت
مرا شبیه حبیبش حساب کرد حسین
.
زهیر بودم و از او فرار می کردم
به خیمه برد مرا ، انقلاب کرد حسین
.
که مدّعی است که شد حرّ و توبه اش رد شد ؟
که را از این حرم خود جواب کرد حسین ؟
.
عجب سلوک سریعی ! غلام ترکش را
به گوشه ی‌ نظر عالیجناب کرد حسین
.
هزار مثل من از ذرّه کمتریم امّا
به لطف خود همه را آفتاب کرد حسین
.
امام سینه زنان عابس است ! ” سینه سپر …
… زمین که خورد ” ، به سویش شتاب کرد حسین
.
از آن دمی که سر جون را به شانه گذاشت
بغل گرفت مرا ، فتح باب کرد حسین
.
چنان هلال ، شبی روضه خواند در گوشم
دل مرا ز غم خود کباب کرد حسین
.
وهب چگونه مواسات کرد با معشوق ؟
بریده شد سر عاشق ، ثواب کرد حسین !
.
تراب کرب و بلا ارزشش به این اشک است
گرفت اشک مرا و تراب کرد حسین
.
که ام که خرده بگیرم به نقش کرب و بلا ؟
خدا کشیدش ازل ، بعد قاب کرد حسین
.
به ما چه ! محشر اگر شمر هم شفاعت شد !
به حرف فاضل دربند ، عتاب کرد حسین !
.
برای روضه ی گودال او گریسته سنگ
دلی نماند ، که آن را مذاب کرد حسین
.
کنار مهریه ی مادر العطش می گفت
فرات را ز خجالت چه آب کرد حسین …
.
حنا نبست اگر او ، محاسن خود را
به خون حنجر اصغر خضاب کرد حسین
.
.

.

رضا رسول زاده

.