مرشدم گفت که امروز ؛ طرب باید داشت
مثل تسبیح فقط ذکر به لب باید داشت

.
نرسی پای پیاده نفسی تا معراج
رهرو راه خدا مرکب شب باید داشت

.
ای که سلمان شده و در پی مِنّا شدنی
بر سر سفره ات از یار رطب باید داشت

.
سائلی بر در این خانه تفاوت دارد
پیش ارباب کرم دست طلب باید داشت

.
از مقامات اباالفضل چنین دانستم
پیش از هرچه در این راه ادب باید داشت

.

هرکه از سیره ی سقا خبری داشت پرید
هرکه از راه ادب بال و پری داشت پرید

.

دل من حرف به اندازه ی دنیا دارد
هر چه امروز قلم حرف زند جا دارد

.
چشم طبعم به قد و قامت سروی خورده
که چنین قامت شعرم قد و بالا دارد

.
یا الهی به اباالفضل شده مشق شبم
لفظ بی صحبت از دوست چه معنا دارد

.
بین خورشیدترین های دو عالم امشب
ماهی از راه رسیده که تماشا دارد

.
شوق بانوی کلابیّه عظیم است که حال
تحفه ای پیشکش حضرت زهرا دارد

.
پرورش یافته ی آل عبا عباس است
عالِم غیر معلم به خدا عباس است
.
از دل تو به خدا نیست دلی دریاتر
از دو چشم تو ندیده ست کسی گیراتر

.
به خدا ماه شب چهاردهم معترف است
نیست از ماه بنی هاشمیان زیباتر

.
در دل جنگ چنانی که همه می گویند
بعد مولا نبود از تو کسی مولاتر

.
آن که گفته رفع الله به ما فهمانده
نیست از رایت عباس علمی بالاتر

.
گرچه سیراب دهد آب به تشنه ساقی
آنکه لب تشنه دهد آب بود سقاتر

.

شب میلاد تو با حال خراب آمده ام
با لب تشنه پی جرعه ی آب آمده ام
.
دل من جز تو نبوده است گرفتار کسی
نه گرفتار کسی نه پی دیدار کسی

.
مرغ باغ ملکوتِ توام و ننشینم
غیر دیوار تو یک لحظه به دیوار کسی

.
جز سر کوی تو جایی خبری نیست که نیست
مشتری ات نرود بر سر بازار کسی

.
سر سال آمده و آمده ام محضر تو
راه انداختنِ من ، نبود کار کسی

.
زیر دِین احدی نیستم الّا عباس
نشوم غیر تو یک لحظه بدهکار کسی
.
دلم از بس که ندیده است تورا سنگ شده
به هوای حرم علقمه دلتنگ شده

علقمه گفتم و دیدم دلم از پا افتاد
یاد لب های علی اصغر و دریا افتاد

.
علقمه گفتم و دیدم که سواری بی دست
تیر آنقدر به او خورد که از نا افتاد

.
علقمه گفتم و دیدم که عمودی آمد
ناگهان در وسط معرکه سقا افتاد

.
شیری افتاد ز پا و همگی شیر شدند
گذر گرگ به آهوی حرم ها افتاد

.
وسط این همه سرنیزه و شمشیر و سنان
ناگهان چشم علمدار به زهرا افتاد

.
.

.