من بندگی نکردم ، تا بنده ام بخوانی

***

 من بندگی نکردم ، تا بنده ام بخوانی
تو کی بدین کرامت ، از خود مرا برانی

.
بار گنه به دوشم ، لا تقنطوا به گوشم
عفوت نمی گذارد ، در دوزخم کشانی
.
این نامه ی سیاهم ، این اشک صبحگاهم
من حال خویش گفتم ، تو کار خویش دانی

.
عفو از کرامت توست ، قهر از عدالت توست
هم عفو از تو آید ، هم قهر می توانی

.
از بس کریم هستی ، با من قرار بستی
من اشک خود فشانم ، تو خشم خود نشانی

.

.

.
 شاعر : استاد حاج غلامرضا سازگار

.