نظر لطف کریمان به گدا بیشتر است

پس گدا دور و بر بیت شما بیشتر است

چون به این لقمه ی نان لطف خدا بیشتر است

سر این سفره یقین روزی ما بیشتر است

.

سر این سفره نشستیم که نوکر باشیم

تا ابد زیر پر چادر مادر باشیم

.

نمک نام تو در کام ؛ رطب می ریزد

جان فدایت که ز نام تو ادب می ریزد

هرچه در ساغر این سوخته ، رب می ریزد

از تمسّک به تو بانوی عرب می ریزد

.

آسمانی شده ام گرچه زمینی بودم

از همان روز ازل ام بنینی بودم

.

بسته ی چادر تو دست گداها بانو

در طواف قدمت وسعت دریا بانو

حضرت فاطمه ی دوم مولا بانو

محرم راز دل زینب کبری بانو

.

ذکر خیر پسرت حل همه مشکل ها

تا ابد وقف تو هستند همه سائل ها

.

مثل هر روز دوباره جگرش می سوزد

جگرش در غم هجر قمرش می سوزد

پسرش رفته ز دستش سپرش می سوزد

زیر خورشید دو تا پلک ترش می سوزد

.

با عصا آمده خود را برساند امروز

باز با سوز جگر روضه بخواند امروز

.

روضه ی شرم اباالفضل ز چشمان رباب

وعده ی آب اباالفضل به طفلان رباب

روضه ی حال خراب و دل گریان رباب

جای خالی علی بر روی دامان رباب

.

پسرش را سر نیزه به طنابی بستند

بس که افتاد به هر رنج و عذابی بستند

.

روضه می خواند که پروانه پرش زخمی شد

بین بازار تن محتضرش زخمی شد

سنگ بارید ز هر سمت و سرش زخمی شد

در بر مردم شهر پدرش زخمی شد

.

به جراحات تن قافله می خندیدند

وسط ساز و دف و هلهله می خندیدند

.

بی علمدار شدیم و حرم از پا افتاد

گذر آل پیمبر به کجاها افتاد

چقدر پای سرش زینب کبری افتاد

رد شلاق به روی بدن ما افتاد

.

روضه ی ام بنین تا که به این حرف رسید

زینب آمد به سخن از جگرش ناله کشید

.

لحظه ی پر زدنت هست به یادم ای وای

غارت پیرهنت هست به یادم ای وای

نیزه بود و دهنت هست به یادم ای وای

بوریا شد کفنت هست به یادم ای وای

.

بدنت غلت زنان تا ته گودال که رفت

بند آمد نفس مادرت از حال که رفت

.

دیدم از دور که سنگی به سبویت افتاد

دیدم از دور رد چکمه به رویت افتاد

پیش چشمان حرم پنجه به مویت افتاد

گذر خنجر کندی به گلویت افتاد

.

زیر و رو کرد کسی یوسف بی جان مرا

یوسف از نفس افتاده ی عریان مرا

.

.

.

سید پوریا هاشمی

.