هر شب دل من سائل باب المراد است

آنجا که حاجتمند درگاهش زیاد است

 .

آنجا که امید و پناه آخر ماست

آنجا که اوج هر توسل یا جواد است

. 

جز آستان تو پناهی که نداریم

این استغاثه با تمام اعتقاد است

بی لطف تو از دست خواهد رفت عبدت

یک گوشه چشمی ! سائل تو خانه زاد است

. 

ماها کجا و سائلی آستانت

بر خاک راهت آسمان هم سر نهاده ست

. 

در مشهد سلطان ایران هم که هستیم

دل های ما پروانه‌ ی باب الجواد است

.

آقا دل من در هوای کاظمین است

در حسرت یک بوسه بر قبر حسین است

.

عزت عالمین می خواهم

سفر کاظمین می خواهم

.

طوفِ قبر حسین می خواهم

یا جواد الائمه ادرکنی

.

میان هلهله سینه مجال آه نداشت

برای گریه شریکی نبود و چاه نداشت

.

میان آن همه لشگر چو بی کسم دیدند

به اشک بی کسی ام ناکسانه خندیدند

.

.

.