وقت نفس کشیدنم ندادن

***

وقت نفس کشیدنم ندادن

یکی دو تا نیستن که زیادن
به جون خونه ی علی افتادن

.
مقتل می نویسه
دور و بر مادرم شلوغه

ایشالا که دروغه

.
محسنو که کشتن
خیلی سخت می بینه

دیگه چشماش بی فروغه
ایشالا که دروغه

.

کار زنونه شد ؛ فضه رو صدا کرد

به علی نگفت مادرم حیا کرد

میخ در چیکار با یه پا به ماه کرد

.
وای از دل علی

.
با دست پر به خونه تا رسیدن
خونه رو با اهلش آتیش کشیدن
فاطمه می سوخت ؛ اونا می خندیدن

.
مقتل می نویسه
ساقه های یاسو بد شکستن
ایشالا که دروغه

.
با این که می دیدن زهرا پشت در بود
درو با لگد شکستن
ایشالا که دروغه

.
آه کشیدنی ، روز من سیاه شد
دست رو دست می زد محسنم فدا شد

.
وای از دل علی

.

.

.