گل می کند بهار تو در باغ سینه ها
پر می شود ز باده ی تو آبگینه ها

.
نقاره می زنند به بامت فرشتگان
حتماً شفا گرفته ز دست تو سینه ها

.
دیگر غریب نیستی ای آشناترین
تایید می کند سخنم را قرینه ها

.
اول همین که سمت حریم تو آمدند
صدها هزار مرد غریب از مدینه ها

.
دیگر هم آن که از نفس تو غریب ماند
در سینه های عاشق وصل تو کینه ها

.
تجدید کن حکومت خود را به قلب ها
اینجا فراهم است برایت زمینه ها

.
گرم فضانوردی خوف و رجا شدیم
آیا به ما نمی رسد آخر سفینه ها

.
دارد حکایت از دل عشاق گنبدت
یعنی که زرد باد رخ از عشق بی حدت  

.
هر سر که از خیال تو پر شور می شود
دریای بر کرانه ای از نور می شود

.
در شعله ی محبت تو سینه تا گداخت
غرق تجلی است و شب طور می شود

.
با هر ” وان یکاد ” لبان فرشته ها
صد چشم زخم از حرمت دور می شود

.
فردا که موج خیز هراس است زائرت
در ساحل نجات تو محشور می شود

.
با پلک بسته آمده دشمن به جنگ تو
از بس حریم قدس تو پر نور می شود

.
چون حوض کوثر است گوارا عقیق تو
فوق بهشت آمده صحن عتیق تو

.
ما را به گوشه ی حرم خود مقیم کن
مهمان مهربانی دست کریم کن

.
تا شعله زار شوق تو بالی بگسترد
ای صبح ، دشت عاطفه را پر نسیم کن

.
دربانی حریم تو در آرزوی ماست
ما را عصا به دست بخواه و کلیم کن

.
مژگان ما که سمت شکوه تو وا شده است
وقف غبار روبی فرش و گلیم کن

.
بی اطلاع از اول و از آخر خودیم
ما را که حادثیم ، رهین قدیم کن

.
این دل ز جنس پنجره فولاد تو نبود
یعنی که زود می شکند از فراق ، زود

.
خورشید گرم چیدن بوسه ز ماه توست
گلدسته ها منادی شوق پگاه توست

.
آری شگفت نیست که بی سایه می روی
خورشید هم ز سایه نشینان ماه توست

.
از چشم آهوان حرم می توان شنید
این دشت ها به شوق شکار نگاه توست

.
بالای کاشی حرم تو نوشته است
هرجا دلی شکست همان بارگاه توست

.
با این که سال هاست سوی طوس رفته ای
اما هنوز چشم مدینه به راه توست

.
یعنی که کاش فصل غریبی گذشته بود
دیگر مسافرم ز سفر بازگشته بود

.
هرچند سبز مانده گلستان باورت
آیینه ای جز آه نداری برابرت

.
راه از مدینه تا به خراسان مگر کم است
با شوق دیدنت شده آواره خواهرت

.
دیگر دلی به یاد دل تو نمی طپد
بالی نمانده است برای کبوترت

.
مثل نسیم می رسد از ره جواد تو
یعنی نمی نهی به روی خاک ها سرت

.
تنها به خاک کرب و بلا سر نهاده بود
مردی که داشت نوحه گری مثل مادرت

.
اشک تو هست تا به ابد روضه خوانمان
تا کربلاست همسفر کاروانمان

.

.

.

حجت الاسلام جواد محمدزمانی

.