آن کس که زد نقاب حلالش نمی کنم

خندید بی حساب حلالش نمی کنم

.

چشمم که گرم شد سپرش خورد بر سرم

فریاد زد نخواب ! حلالش نمی کنم

.

از موی سر گرفت مرا و بلند کرد

می برد با شتاب حلالش نمی کنم

.

حتی به اسب لعنتیش خوب آب داد

بر ما نداد آب حلالش نمی کنم

.

خیلی مرا کنار رباب و سرت زده

جان تو و رباب حلالش نمی کنم

.

او زیر سایه از وسط ظهر تا غروب

من زیر آفتاب ! حلالش نمی کنم

.

ما را خرابه ای دم بازار شام برد

ای خانه اش خراب ! حلالش نمی کنم

.

در سفره ی غریبی ما نان خشک بود

بر سفره اش کباب حلالش نمی کنم

.

حرف کنیز آمد و ترسید خواهرم

شد حرف انتخاب حلالش نمی کنم

.

هرجور بود بی ادبی کرد با سرت

با چوب و با شراب حلالش نمی کنم

.

.

.

سید پوریا هاشمی

.