از بس که از فراق تو دل نوحه گر شده

 روزم به شام غربت و غم تیره تر شده

.

آزرده گشت خاطرت از کرده های من

 آقا ببخش نوکرتان دردسر شده

.

تنها خودت برای ظهورت دعا کنی

وقتی دعای من ز گنه بی اثر شده

.

از شام هجر یار بسی توشه می برد

 آن کس که اهل ذکر و دعای سحر شده

.

بودم مریض و روضه ی تو شد دوای من

حالم به لطفتان چقدر خوب تر شده

.

رفت از نظر محرّم و آقا نیامدی

 حالا بیا که هفتم ماه صفر شده

.

بعد از دو ماه گریه به غم های کربلا

حالا زمان ندبه به داغی دگر شده

.

از شعله های پشتِ در خانه ی علی است

گر آتشی به کرب و بلا شعله ور شده

.

آن روز اگر به صورت مادر نمی زدند

 لطمه دگر به چهره ی دختر نمی زدند

.

.

.