انگار که چشمانِ تو را خواب گرفته
کاشانه ی ما را غم سیلاب گرفته

.
هفتاد شب است این که نخوابیده ای اما
حالا چه شده چشم تو را خواب گرفته

.
اسرار ندارم که تو را سیر ببینم
نزدیک سه ماه است که مهتاب گرفته

.
برخیز گریبان زده ام چاک بدوزش
بی حالی تو از علی آداب گرفته

.
این دفعه ی چندم شده از صبح که زینب
پیراهن گُلدار تو را آب گرفته

.
وا کن گره ی روسری ات را ولی آرام
این مقنعه را لخته ی خوناب گرفته

.
تا که سر تو خورد به دیوار شکستم
بعد از تو نفس از جگرم تاب گرفته

.
ای گونه ترک خورده دو ماه است رُخت را
یک پنجه و انگشتر آن قاب گرفته

.
فهمیده ام این میخ چرا کج شده این قدر
پهلوی تو بد جور به قلاب گرفته

.

.

.
حسن لطفی

.