این اسب ها از این بدنم پا نمی کشند
از روی غنچه ی کفنم پا نمی کشند

.
تا که گلاب ناب مرا در نیاورند
از غنچه های یاسمنم پا نمی کشند

.
این نیزه ها که در جگرم پا گذاشتند
چون داد می زنم : حسنم ، پا نمی کشند

.
می خواستم دوباره صدایت کنم ولی
یک لحظه هم از این دهنم پا نمی کشند

.
موی مرا به دست گرفتند و می کشند
اما ز دست و پا و تنم پا نمی کشند

.

.

.

رحمان نوازنی

.