بعد تنور و نوک نیزه میزبانت بود
مهتاب بودی ، دامن او آسمانت بود

.

مریم ترین دختر میان دیر راهب ها
زهراترین پرده نشین آستانت بود

.

نازک تر از گل واژه ی شایسته ی مدحش
حوریه ای ممزوج با مهر و متانت بود

.

جان بهار ناز را پاییز می گیرد
او فصل سبز باشکوه داستانت بود

.

از سوز نایش سازها ازکار افتادند
با واژه ی بابای تنها روضه خوانت بود

.

بر شانه هایش زخم های نیلی شلاق
بر شانه های کوچکش بار امانت بود

.

اوج سلوک آینه وقتی شکستن شد
او پیش مرگ روضه های خیزرانت بود

.

او زندگی خویش را بر باد می بخشد
چون زائر هر روز صحن گیسوانت بود

.

دست شراب و گیسوان آیه ی تطهیر
کابوس تلخ دختر شیرین زبانت بود

.

.

.

 حجت الاسلام محسن حنیفی

.