جبین ذره ، که چنگی به آفتاب زده

***

جبین ذره ، که چنگی به آفتاب زده
به نان پرسش من قاتق جواب زده

.

خداست صاحب این خانه ورنه مستی تند
دل شکسته به نام ابوتراب زده

.

برای ما که عسل شد ! ولی قبول کنید
به هیچ جا نرسد بوسه ی شتاب زده

.

خطای چشم نگر آهوانه در صحرا
مسیر قافله را با همین سراب زده

.

خبر نداشت که مِی از تو مست خواهد شد
کسی که شهر نجف حرفی از شراب زده

.

گناه اهل نظر را گرفت گردن خویش
به گوش زاهد اگر حلقه ی عذاب زده

.

برای چهره ی خود جوشن کبیر نوشت
هزار و یک گره ی کور بر نقاب زده

.

به چشم شیشه خراش شکست جوید و نیست
دخیل بر نفس عرشی گلاب زده

.

همیشه تکیه ی پرواز بر رهایی نیست
به تیز چنگی هفت آسمان عقاب زده

.

.

.

احمد بابایی

.