حالم بدون تو تماشایی ندارد

***

حالم بدون تو تماشایی ندارد
جز تو کسی در قلب من جایی ندارد

.
آن قدر خوبی به تمام شهر گفتم
من دلبری دارم که همتایی ندارد

.

دست خدا ! دستی بگیر از رعیت خود
از رعیتی که جز تو آقایی ندارد

.
تهذیب ؛ شرط اول دیدار یار است
بیچاره چشم من که تقوایی ندارد

.
از ندبه های مادرم هر جمعه پیداست
غیر از ظهور تو تمنایی ندارد

.
با هر فراز ناحیه باید ببارد
چشم بدون گریه کارایی ندارد

.
با دوری ات حالم شبیه آن یتیمی ست
که سالیان سال بابایی ندارد

.
جان یتیمی که خرابه منزلش شد
بابا بیا طفلت دگر نایی ندارد

.

امشب ” دلم تنگ است و غم بسیار دارم “
یابن الحسن با عمه جانت کار دارم

.

امشب که هستم دعوت باب الحوائج
دم می زنم از ساحت باب الحوائج

.
شرمنده ام از این که خیلی کم سرودم
در باب فهم و عفت باب الحوائج

.
هر جا کم آوردم نشستم رو به قبله
دادم سلامی خدمت باب الحوائج

.
شکر خدا همواره کارم راه افتاد
در سایه سار رحمت باب الحوائج

.
مَرَّ بِنا ، اَلْلَیْلَتَیْنَ مِن محرم
یعنی رسیده نوبت باب الحوائج

.
ای کاش عزرائیل جانم را بگیرد
در روضه های حضرت باب الحوائج

.

زانو زدم در محفلش قیمت گرفتم
من از رقیه بارها حاجت گرفتم

.

انسیه ، حسنا ، هانیه ، حورا رقیه
آیینه دار حضرت زهرا رقیه

.
با چادری که بر سرش دارد همیشه
حجب و حیا را می کند معنا رقیه

.
با ربنایش عطر کوثر می فشاند
هر شب سر سجاده ی بابا رقیه

.
دل می برد گرچه حسین از خلق عالم
دل می برد از ” دلبر دل ها ” رقیه

.
حبل المتین از ریشه های چادر اوست
امید شیعه روز وانفسا رقیه

.
با خود بهشتم م یبرد فردای محشر
ترسی ندارم در قیامت با رقیه

.
حلال مشکل ها شده ، از کار دنیا
دارد گره وا می کند هر ” یا رقیه “

.

نامش شبیه نام زهرا گریه دارد
داغ رقیه بیش از این ها گریه دارد

.

ناله زدن با نای خسته درد دارد
پهلو و بازوی شکسته درد دارد

.
افتادن از بالای ناقه نیمه ی شب
با پای زخم و دست بسته درد دارد

.

دور از نگاه عمه اش محکم زمین خورد
مانند زهرا مادرش او هم زمین خورد

.

یا کعب نی کرده نشانه بازویش را
یا چکمه ای آزرده کرده پهلویش را

.
وقتی که خیمه در هجوم شعله میسوخت
یا رب چه کرده هرم آتش گیسویش را ؟

.

غیر از کبودی ها نشانی در تنش نیست
من !؟ روضه ی معجر !؟ توان گفتنش نیست

.

دارد خبرها می دهد رنگ پریده
از زجر بسیاری که تا اینجا کشیده

.
همواره آتش می زند بر جان عمه
با بوسه ای بر روی رگ های بریده

.

از تازیانه حرف ها دارد بگوید
یا با عمو از آن که سیلی زد بگوید

عمری شبیه لاله ها کوتاه دارد
از درد هجرش عمه سر در چاه دارد

.
با او چه کرده زجر در صحرا که حتی
غساله هم از شستن اش اکراه دارد

.

وای از یتیمی …” درد بی درمان یتیمی “
وای از یتیمی … ” خواری دوران یتیمی “

.

.

.

علیرضا خاکساری

.