خاکی که چون عرش خدا شأنش رفیع است

***

خاکی که چون عرش خدا شأنش رفیع است
بی بقعه درگاهی ست که نامش بقیع است

.

اینجا قیامت را به خلوت می توان دید
زیرا که پنهان در دلش چندین شفیع است

.

از عرض حاجت بی نیازی زائر اینجا
چون که مَزورَت هم علیم و هم سمیع است

.

با چار امامی که کریم بن الکریمند
حتّی کرم در این حرم عبد مُطیع است

.

مهمان همیشه کاسه اش سرشار فیض است
آنجا که صاحب خانه را طبعی مَنیع است

.

همسایه ی مکّه ست وقتی که مدینه
پس هر که پابوسش می آید مُستطیع است

.

زائر ! نمی فهمی زیارت کرده یا نه !
آنقدْر که سِیر زمان اینجا سَریع است

.

آینده اش را که تصوّر می کنم باز
در ذهنم از این صحن تصویری بَدیع است

.

بعد از ظهورِ حضرت معشوق ، بی شک
اینجا تمام فصل هایش چون ربیع است

.

با خاک یکسان کرده هر کس این حرم را
روز قیام منتقم ، وضعش فجیع است

.

این خاک ها شد زیر و رو ، مرثیه خوان گفت :
امشب گُریزم ، روضه ی طفل رَضیع است

.

.

.

محمد قاسمی

.