والشمس وَضُحاها :

تَسکنوا وَجهَ الحسین

والشمس وَضُحاها:

جایگاهش در صورت حسین است

.

والقَمَرِ إذا تلاها :

یهوی دون الیَدَینِ

والقَمَرِ إذا تلاها :

یعنی ” عباس ” بی دست بر زمین خواهد افتاد

.

وَاللیلُ إذا یغشاها :

صلّت فیهِ جلوسا

وَاللیلُ إذا یغشاها :

یعنی که زینب شب را نشسته نماز خواند

.

وّألنّهارِ إذا جلّاها :

شالوا فیهِ الرئووسا

وّألنّهارِ إذا جلّاها :

یعنی که سرها را در روز به نیزه زدند

.

وَالسماءِ وما بَناها :

تَسکُبُ دَمعَ ألجلالِ

وَالسماءِ وما بَناها :

یعنی زینب اشک اقتدارش را جاری ساخت

.

وألأرضِ وما طَحاها :

غطَّتهُ بالرمالِ

وألأرضِ وما طَحاها :

یعنی که “زینب” جسم حسنیش را با شن های صحرا پوشاند

.

ألحمدلله ألذی خلق الحسین

وسلامٌ على الحسین

أحلى من العسل حسین

شکر خدایی که حسین را آفرید

و درود بر آن حسین

حسینی که از عسل شیرین تر است

.

أنا من دون الحسینِ :

کَسَرابٍ فی سَراب

منِ بدون حسین :

چون سرابی در سراب است

.

وأنا وجودٌ إذا ما

یقرعُ باللیلِ بابی

و من زنده ام و نفس می کشم تا

وقتی که حسین نیمه شبی در خانه ام را بکوبد

.

أنا من دون الحسینِ :

طفلٌ بالدربِ تاها

منِ بدون حسین :

کودکی ست که در راه گم شده

.

لکن تهدیهِ آیه :

والشّمس وضُحاها

و یک آیه آن را هدایت می کند :

والشّمس وضُحاها

.

أنا من دون الحسینِ :

صحراءٌ دونَ روحٍ

منِ بدون حسین :

صحرایی است بی روح

.

یانَسمَهَ کربلاءُ

فی هوا العطشانِ فوحی

ای نسیم کربلایی

کاش به این تشنه لب هم می وزیدی

.

ألحمدلله ألذی خلق الحسین

وسلامٌ على الحسین

أحلى من العسل حسین

شکر خدایی که حسین را آفرید

و درود بر آن حسین

حسینی که از عسل شیرین تر است

.

أنا من دونِ الحسینِ :

عَینٌ نَسیَت بُکاها

منِ بدون حسین :

چشمی است که گریه را فراموش کرده

.

یُدمِعُها حین تَقرأ :

والشّمس وضحاها

و دوباره آن را به گریه وا خواهد داشت :

والشّمس وضُحاها

.

أنا من دون الحسینِ :

لا قَبَسٌ لا دلیلُ

منِ بدون حسین :

نه چراغ راه دارم و نه دلیل و راهبری

.

أغدوا فی العشقِ موسى

لو کَلَّمَنی الکَفیلُ

ولی در عشق چو موسای کلیم خواهم شد

اگر : کفیلم ” عباس ” با من همکلام شود

.

تَجِبُ صلاهَ الخُسوفِ

بکربلا على مَن حضَر

نماز آیات ” خسوف ” واجب خواهد بود

برای کسی که به کربلا می رود

.

لأنَّ بین الحرمینِ

جُمِعَ ألشّمسُ والقمر

زیرا که در بین الحرمین

خورشید و ماه ، رو در روی هم اند

.

ألحمدلله ألذی خلق الحسین

وسلامٌ على الحسین

أحلى من العسل حسین

شکر خدایی که حسین را آفرید

و درود بر آن حسین

حسینی که از عسل شیرین تر است

.

أنا من دونِ أبی الفضل :

لا یرضانی الإمامُ

منِ بدون اباالفضل :

امامم را راضی نمی کند

.

لولاهُ لا صلاهٌ

تنفعُنی أو صیامٌ

که بی او نه نمازم قبول است و

نه روزه ام به دردی می خورد

.

عباسُ و الحسینُ

کتَمامِ الرَکعَتَینِ

عباس همراه حسین است

و مانند دو رکعتِ به هم پیوسته اند

.

أنا من دونِ أبی الفضل :

أی من دون الحسینِ

پس منِ بدون اباالفضل

منِ بدون حسین است

.

یا حسین غریب مادر ، تویی ارباب دل من

یه گوشه چشم تو بسه ، واسه حل مشکل من

.

علی العباس واویلا ، حسین تنهاست واویلا

.

.

.