خونم حلال باده گل گون و ساغرش
یعنى على اکبر لیلا و مادرش

.

لیلا ؛ همان زنى که به جز زینب على
شیعه ندیده است زنى را برابرش

.

آن بانویى که معجر او حرمت خداست
در پرده مانده است سیاهى لشکرش

.

مژگان به اشک عجز نیالود گرچه بود
رخسار ، تشنه ی نمى از چشمه ی ترش

.

هرچند داغ های مکرر چشیده بود
او را زبون ندید عدوی ستمگرش

.

شرمنده بود و روی ز زینب نهان نمود
از بخت بد ، نبود دگر طفل دیگرش

.

جز اکبرش که زینت او و حسین بود
هرگز عیان نشد به کسى زیب و زیورش

.

اکبر ؛ همان کسى که رقیه ست خواهرش
اکبر همان کسى ست که اصغر برادرش
.

این خانواده واسطه ی فیض اعظم است
اکبر ز هرچه اکبر و کبری است ، اصغرش

.

.

.

پیمان طالبی

.