در میان هلهله ؛ سوز و نوا گم می شود

زیر ضرب تازیانه ناله ها گم می شود

.

بس که بازی می کند زنجیرها با گردنم

در گلویم گریه های بی صدا گم می شود

.

در دل شب بارها آمد نمازم را شکست

در میان قهقهه صوت دعا گم می شود

.

چهارچوب پیکرم بشکسته و لاغر شدم

وقت سجده پیکرم زیر عبا گم می شود

.

تازه فهمیدم چرا در وقت سیلی خوردنش

راه مادر در میان کوچه ها گم می شود

.

بین تاریکی شب چون ضربه خوردم آگهم

آه در سینه به ضرب بی هوا گم می شود

.

لا به لای پنجه هایش مشتی از موی سرم

بین این تصویر ها دیگر حیا گم می شود

.

از یهودی ضربه خورده خوب می داند چرا ؟

گوشوارِ بچه ها در کربلا گم می شود

.

.

.