شفق نشسته در آغوشت ای سحر برخیز

***

شفق نشسته در آغوشت ای سحر برخیز
ستاره می رود از هوش یک نظر برخیز

.
نسیم بر سر راهت گشوده بال امید
تو ای ترانه ی باران بارور برخیز

.
کبوتری که به شوق تو بال در خون زد
به بام عشق تو گسترده بال و پر برخیز

.
چو من به حسرت یک چشم بوسه بر قدمت
نشسته در ره تو خاک رهگذر برخیز

.
چراغ چشم تو چندی است مثل نیلوفر
گرفته زانوی اندوه را به بر برخیز

.
رسیده زائر دل خسته ای ز غربت راه
که مانده از سفری سرخ در به در برخیز

.
شبانه های شب شام را دلم طی کرد
به هرم چلّه نشستم در این سفر برخیز

.
کنون که خون دلم سرخ همچو لاله ی دشت
به چهره می چکد از چشم های تر برخیز

.
یه یک اشاره بگویم : قسم به حرمت عشق
سکینه آمده از راه ، ای پدر ! برخیز

.

.

.

غلامرضا شکوهی

.