کس نفهمید که عمرش به چه منوال گذشت
آنکه روز و شب او کنج سیه چال گذشت

.

چارده سال بلا ، زجر ، شکنجه ، دشنام
چارده سال که اندازه ی صد سال گذشت

.

غنچه ی بوسه یقیناً به لبش می خشکد
عمر بابایی اگر دور ز اطفال گذشت

.

شب ظلمانی و زندان پی زندان ، یعنی
فرصت دیدن آن کوکب اقبال گذشت

.

غیر یک پرده که افتاده زمین هیچ ندید
هر کس از پهلوی این کعبه ی آمال گذشت

.

زهر کشتش ته مطموره ی تاریک و نمور
وای من ! شعر چرا از لب گودال گذشت ؟

.

کربلا ! زلزلتِ ألارض ! چه آمد به سرش ؟
حرف هایی ست که در سوره ی زلزال گذشت

.

تیرها ، یک کفن از پَر به تنش پوشاندند
خنجر از حنجره اش ، آه به جنجال گذشت

.

چون سرش رفت سر نیزه ی ” دنیاخواهان ”
کار از غارت گهواره و خلخال گذشت

.

.

.