می‌خواهم امشب رک بگویم دردها را

***

می‌خواهم امشب رک بگویم دردها را
پس خوش ندارم دیدن نامردها را

.

هر کس که با نام علی خوش گشته حالش
شیر حلال مادرش باشد حلالش

.

” می ” در رگ ما دائما جاری ست ساقی
این مستی ما عین هشیاری ست ساقی

.

شش بار پر کردم سبوی هستی‌ ام را
کرده ست کامل نام صادق مستی‌ ام را

.

شکر خدا نام علی ذکر لب ماست
شکر خدا صادق رئیس مذهب ماست

.

هرچند بین روضه هامان او غریب است
اما مرور حکمت این غم عجیب است

.

بگذار راحت‌ تر بگویم اوج غم را
خاکی شده شعرم بسوزان دفترم را

.

در ” شهر دل ” جز سوختن دروازه ای نیست
آتش به درب خانه چیز تازه ای نیست

.

بال و پرش می‌ سوزد از جور زمانه
پای علی هر کس بماند صادقانه

.

هی باز شد روضه همین که مرد خسته
در کوچه ها گردانده شد با دست بسته

.

امشب دلم هی می‌ رود در کوی زهرا
از بس که دارد داغ صادق بوی زهرا

.

مهمان که نه یک روضه‌ ی ناخوانده دارم
از فاطمیه یک شب جا مانده دارم

.

شاید خودش می‌ خواسته که روضه‌ هایش
باشد فدای مادرش ! جانم فدایش

.

می‌ خواست بر روی سر ما گل بپاشد
رمز گریز روضه سمت کوچه باشد

.

از روضه‌ ی مادر اگرچه سهم برده
شکر خدا شکر خدا سیلی نخورده … !

.

.

.

محسن کاویانی

.