مرا به شور کشیده ست شهد انگورش

***

مرا به شور کشیده ست شهد انگورش
مذاب کرده مرا انعکاسی از نورش

.

حلاوت عسل اصل را نجف ‌‌‌‌دیدیم
شراب می چکد از دسترنج زنبورش

.

” شنیده ایم ” کرامات عاشق لالش
” ندیده ایم ” به جز روشنایی از کورش

.

اگر که ماه ترک خورد و شمس بر می گشت
به حکم دست یدالله بود و دستورش

.

بپرس از در خانه، مراتب صبرش
بپرس از در خیبر ، مراتب زورش

.

شنیدم از دو لب ذوالفقار ، می فرمود :
نوای هو هوی باد صباست ماهورش

.

دوباره خالی ام از خویش و پُر شدم از عشق
دوباره سرخوشم از شعرهای مشهورش …

.

” علی امام من ست و منم غلام علی “

هزار جان گرامی فدای دستورش

.

علی ست مظهر ” لایدرکٌ و لا یُوصَفْ “
نمی توان به دو تا جمله کرد محصورش

.

علی ست شاخص تشخیصِ خالِص و مُخلص
قسم به روز حساب و به نفخه ی صورش

.

علی فراتر از اِدراک ما زمینی هاست
خدا به دلبری از خلق کرده مأمورش

.

تَبوک را علی از دور حَل و فصلش کرد
و رومیان همه خواندنند امپراطورش

.

کسی که تشنه ی پندش ملائکه بودند
به چاه کوفه چه گفت ؟ و چه بود منظورش ؟

.

دلی که عاشق مولاست رو نخواهد کرد
به جذبه های بهشت و کرشمه ی حورش

.

.

.

علی اصغر یزدی

.