من نخل شکسته ی حسینم
****
من نخل شکسته ی حسینم
در سوگ نشسته ی حسینم
.
هم اختر آسمان عصمت
هم ماه خجسته ی حسینم
.
دریا شده تشنه کامِ اشکم
پیغمبر خون ، امام اشکم
.
من سوره ی کوثر حسینم
هم سنگر خواهر حسینم
.
مانند عمو ، گره گشایم
والله ! قسـم درِ حسینم
.
آزاده یتیمه ای صغیرم
صد قافله دل ، بوَد اسیرم
.
قرآنِ فتاده زیر پایم
هر چند ، غریبم ، آشنایم
.
هم لاله ی سرخ باغ خونم
هم یاس بهشت کربلایم
.
با مصحفِ روی لاله گونم
پیغمبرِ قتلگاه خونم
.
آیینه ی روی سیّدالناس
سر تا به قدم ، صفا و احساس
.
بوده است همیشه جایگاهم
دامان حسین و دوش عباس
.
هم بوده حسین ، سرفرازم
هم دخت علی ، کشیده نازم
.
ویرانه ، اگر چه جای من بود
عالم، همه کربلای من بود
.
چشـم ملک از پی تبرّک
بر آبله های پای من بود
.
می بود به جنگ اهل بیداد
در هر نفسم ، هزار فریاد
.
خال لب من ، شده است ، تبخال
از سوز عطش، زدم پر و بال
.
نیش سر خارهـا ، به پایم
انداخته اند عکس خلخال
.
بر من دف و چنگ ، گریه می کرد
کعب نی و سنگ ، گریه می کرد
.
بودم به حسین ، سر سپرده
کوه غم او ، به دوش برده
.
هر چند که دختری صغیرم
یک مرد ، چو من ، کتک نخورده
.
رخسار منوّرم ، کبود است
سر تا سر پیکرم ، کبود است
.
من بودم و قلب داغدیده
من بودم و قامت خمیده
.
آن شب که اجل ، گرفت جانم
من بودم و یک سر بریده
.
سر را روی سینه ام ، فشردم
در گوشه ی این خرابه ، مردم
.
.
.
شاعر : استاد حاج غلامرضا سازگار
.
برای حمایت از خیمه کلیک کنید