ناله میزنن اهل خیمه دور و برت
تو مثل علی اکبری منم پدرت

.
روی ماهتو می بوسم با گریه عمو
چه عمامه ای بسته مادرت به سرت

.
راهیت کردم بری با چشم گریون 
می خونی تا رجز می لرزه میدون

.
برو شاخ شمشادم برو تازه دامادم
قدم میزنی قاسم یاد حسن افتادم

.
حسن جانم حسن جانم
.
دست و پا نزن دست و پام می لرزه عمو
چه قدّی کشیدی ای یادگار حسن

.
تجسّم میشه مدینه دوباره برام
استخون سینه ت شکسته ناله نزن

.
روی خارا پا نکش جونم رو بردی
پهلوی من تیر کشید تا نیزه خوردی

.
زیر سمّ مرکب ها شدی خوش قد و بالا
شبیه غزل بودی قصیده شدی حالا

.
حسن جانم حسن جانم

.

ناله میزنن اهل خیمه دور و برت
تو مثل علی اکبری منم پدرت

.
روی ماهتو می بوسم با گریه عمو
چه عمامه ای بسته مادرت به سرت

.
راهیت کردم بری با چشم گریون 
می خونی تا رجز می لرزه میدون

.
برو شاخ شمشادم برو تازه دامادم
قدم میزنی قاسم یاد حسن افتادم

.
حسن جانم حسن جانم

.

.

.