هست خود را برای من بخشید
سوختن را به ساختن بخشید

.
خون دل خورد آنقدر ، پژمرد
تا صفایی به این چمن بخشید

.
سهم مال التجاره اش را از
طائف و مکه تا یمن ، بخشید

.
به تن نیمه جان دین خدا
جان و روح و توان و تن بخشید

.
عوضش کرد جاهلیت را 
منزلت را به شأن زن بخشید

.
خیر از مردم قریش ندید 
هرچه که داشت در وطن بخشید

.
هرچه را داشت داد ، زهرا خواست

داشتن را به خواستن بخشید 

.
کم محل شد ولی محل نگذاشت
مردم مکه را به من بخشید

.
هرچه هم سنگ خورد شکوه نکرد
هرچه طعنه به او زدن بخشید

.
این کریمه کرامت خود را
رفت و به دامن حسن بخشید

.
جگرش بود فاطمه اسما
دست تو پاره ی بدن بخشید

.
کفن بی کفن رسید به او
نوه ی بی کفن ، کفن بخشید

.
نوه ی او کفن نداشت ولی
بین گودال پیرهن بخشید

.

.

.

محمدجواد پرچمی

.