چه باک کشتی آن دل که بادبان دارد

***

چه باک کشتی آن دل که بادبان دارد
میان زندگی اش صاحب الزمان دارد

.

به هیچ کس نزند رو ، کسی که منتظر است …
تمام عمر نظر سوی آسمان دارد

.

هم آبرو و هم ایمان و هم ولای علی
هر آن چه دارد از این بیت و آستان دارد

.

نبسته دل به کسی غیر یار و دلدارش
که دل سپردنِ در این جهان زیان دارد

.

به غیر نوکر این خانه که خودش آقاست
کجاست آن که چنین یار مهربان دارد

.

نه حرف و صحبت دیروز باشد و امروز
حکایتی شده این عشق ، داستان دارد

.

چه روزهای بدی شد بدون کرب و بلا
دلم هوای حریمِ حسین جان دارد

.

از آتشی که فراگیر باشد و باقی
هر آن که کرب و بلا رفته است امان دارد

.

به سوی زائر او مادری جوان آید
تعجب است چرا قامتی کمان دارد ؟!

.

تعجب است چرا چهره اش کبود شده ؟!
ز دود و شعله به چادر ، چرا نشان دارد ؟!

.

میان مجمع زوار کربلا ، زهرا
می آید و همه ی روضه را بیان دارد

.

چه کرده است مگر با حسین و دندانش
چنین گلایه از آن چوب خیزران دارد ؟!

.

.

.

محمدجواد شیرازی

.