نینوا را سوزاند
ناله ام عاقبت این بیتِ عزا را سوزاند
.
به عبا پیچیدم
می کشم آه ، همین آه عبا را سوزاند
.
جگرم سوخت مادر جگرم سوخت
.
باز هم سوخت لبم
جرعه آبی ، عطشم کرببلا را سوزاند
.
کربلا گفتم باز
جگرم را نفسم را ، سر و پا را سوزاند
.
شد غروب و گودال
دیدم آتش همه جا را ، همه جا را سوزاند
.
خیمه ای افتاد و
جگر غرقِ به خونِ شهدا را سوزاند
.
شعله ای روشن شد
دامنِ دخترکی غرقِ دعا را سوزاند
.
شعله تا بالا رفتد
دل اطفال و غریبان حرم را سوزاند
.
وای از نامحرم
حرمله باز دلِ عمه ی ما را سوزاند …
.
جگرم سوخت مادر جگرم سوخت
.
.
.
برای حمایت از خیمه کلیک کنید