آن ها که رفته اند همیشه به خواب جهل

***

آن ها که رفته اند همیشه به خواب جهل
سیراب می شوند فقط از سراب جهل

.

مولاست باب علم نبی ، در مقابلش
بابی اگر گشوده شود ، هست باب جهل

.

جهل است جهل ، حلقه ی مفقوده ی نفاق
جمع سقیفه جمع نشد در غیاب جهل

.

از استخوان در گلوی مرتضی بپرس
با او چه کرد چهره ی مذهب مئاب جهب

.

نتوان کشید دست خدا را به ریسمان
بسته شده است دست علی با طناب جهل

.

طلحه نداشت طاقت نان جوی علی
از هوش رفته بود ز بوی کباب جهل

.

شاید زبیر باشی و با آن همه جهاد
ناباورانه کشته شوی در رکاب جهل

.

یک شام با معاویه ، یک صبح با علی
مروان که بود ؟ حقّه ی زیر نقاب جهل

.

گاهی حرام قطعی قرآن حلال شد
آنجا که عمروعاص بریزد شراب جهل

.

سخت است در نگاه خوارج ، به نیزه ها
تشخیص آیه های خدا از کتاب جهل

.

گاهی نفاق ، حجت الاسلام می شود
پشت جناب شیخ می آید جناب جهل

.

فریاد می کشیم سر خطبه ی نفاق
لبخند می زنیم ولی در جواب جهل

.

با مرگ ، صبح واقعه بیدار می شود
آنکس که خویش را زده باشد به خواب جهل

.

.

.

محمد رسولی

.