آن کو در این مزار شریف آرمیده است
ام البکا رقیه ی محنت کشیده است

.
این قبر کوچک است از آن طفل خردسال
کز دهر سالخورده بسی رنج دیده است

.
اینجا ز تاب غم دل زینب شده است آب
بس ناله ی یتیم برادر شنیده است

.
اینجا ز مرگ دختر مظلومه ی حسین
کلثوم زار جامه ی طاقت دریده است

.
اینجا ز داغ نوگل گلزار شاه دین

از چشم اهل بیت نبی خون چکیده است

.
اینجا ز پا فتاده و او را ربوده خواب
طفلی که روی خار مغیلان دویده است

.
اینجاست کز رقیه ی دلخسته مرغ روح
بر شاخسار روضه ی رضوان پریده است

.
یا رب به جز رقیه کدامین یتیم را
تسکین به دیدن سر از تن بریده است

.
گر بنگری به دیده ی دل بر مزار او
ریحان آرزو گل حسرت دمیده است

.
گشتند اهل بیت شهی خوار قوم دون
کز کاینات ذات حقش برگزیده است

.
نازم به آن که هستی خود داده وز خدای
روز ازل متاع شفاعت خریده است

.
تنها زمین نگشته عزاخانه ی حسین
پشت فلک هم از غم آن شه خمیده است

.
در امر صبر طاقت زینب عجیب نیست
حق صبر را ز طاقت وی آفریده است

.
از جد و باب و مام و برادر غم و بلا
ارث مسلمی است که بر او رسیده است

.
بر چیدنش محال بود تا ابد ” صغیر “
شاه شهید طرفه بساطی که چیده است

.

.

.

محمدحسین صغیر اصفهانی

.