از ازل خورشید انور زینب است

حافظ الله اکبر زینب است

پیکر اسلام‌ را سر زینب است

حیدر کرّار دیگر زینب است

بعد زهرا روح کوثر زینب است

.

پیش پایش آسمان خم می شود

مرجع تقلید مریم می شود

کعبه ی غم های عالم‌ می شود

آیت الله معظم می شود

محشر صحرای محشر زینب است

.

یک‌ زن اما لشگری را صف شکن

یک‌ تنه باب المراد پنج تن

تکیه بر این شانه ها دارد حسن

ذوالفقاری دارد از جنس سخن

منبری ها ! جان‌ منبر زینب است

.

از امام‌ خود حمایت می کند

از گنهکاران شفاعت می کند

گاه در میدان قیامت‌ می کند

گاه در خیمه عیادت‌ می کند

مادری از جنس‌ خواهر زینب است

.

در خطرها بال و پر را می دهد

می رود خون جگر را می دهد

موقع پیکار سر را می دهد

پای عشقش دو پسر را می دهد

فانی عشق برادر زینب است

.

ای غریب کربلا جانم فدات

نه پسر ! دو نوکر آوردم برات

این دو تا خاک‌ اند خاک زیر پات

سهم‌ من‌ را هم‌ بده از کربلات

بین‌ خیمه زار و مضطر زینب است

.

مادری وقتی که دارد دو پسر

با خودش هم‌ تیغ دارد هم‌ سپر

امنیت دارد به هنگام خطر

کی‌ می افتد بر‌ زمین بین گذر

روضه خوان‌ داغ مادر زینب است

.

این دو تا هستند ؛ شأن من به جاست

حرمتم ضرب المثل در کربلاست

دور از من چشم های بی حیاست

چادر زینب کجا در زیر پاست ؟!

در حفاظ دو دلاور زینب است

.

هر  دو تا سیراب از یک باده اند

این دو آقا زاده حیدر زاده اند

تا ابد بر عشق تو دل داده اند

اذن میدان را بده آماده اند

نه نگو ! امید آخر زینب است

.

تو نرو گودال ! این ها می روند

هر دو با سربند زهرا‌ می رروند

زیر شمشیر و سنان ها می روند

جان‌ من‌ غصه نخور تا می روند

غصه دار دیده ی تر زینب است

.

بهتر این که وقت غارت نیستند

می روم‌ وقتی‌ اسارت نیستند

می خورم سیلی غربت نیستند

وقت‌ تقسیم غنیمت نیستند

موقعی که بین لشگر زینب است

.

.

.

سید پوریا هاشمی

.