از چوب ، خون تازه روان شد به روی خاک

از بس که با غلاف به پهلوی در زدند

.

دیدند که با تو راه به جایی نمی برند

نزدیک تر شدند و سرت را به در زدند

.

زهرا نبود آن که بیافتد به روی خاک

سیلی به صورت زن من بی خبر زدند

.

هر قدر گفت دختر پیغمبرم نزن

اهل مدینه فاطمه را بیشتر زدند

.

.

.