امشب به ملائک خبری تازه رسیده

***

امشب به ملائک خبری تازه رسیده
لبخند نجات از نفس صبح دمیده

شیطان عوض جامه دل خویش دریده
اوصاف خدا از دهن بت که شنیده

یک صبحدم و این همه اعیاد که دیده
اعیاد خدا گشته از این صبح پدیدار
.
ای بحر تجلّا ! گهرت باد مبارک
ای طور نبوت ! شجرت باد مبارک
ای مکه ! نسیم سحرت باد مبارک
ای آمنه ! قرص قمرت باد مبارک
میلاد گرامی پسرت باد مبارک
دامان تو تا حشر بود مطلع الانوار
.
ای گمشدگان ! گمشدگان ! راهبر آمد
در عرصه ی بیدادگری ، دادگر آمد
تکبیر بگویید که هجران به سر آمد
تهلیل برآرید که پیغامبر آمد
پیغامبر از بهر نجات بشر آمد
آمد به جهان قافله را قافله سالار
.
توحید بوَد لاله ی بستان محمد
جبرییل بوَد مرغ گلستان محمد
تهلیل بگویید به فرمان محمد
خلقت همه گشتند ثناخوان محمد
ذکر همگان آیه ی ما کان محمّد
از قول خدای احد قـادر دادار
.
این نور جمال ازل ، این خالق نور است
این هم سخن موسی ، در وادی طور است
این روی صُحُف ، صورت زیبای زَبور است
این روح عدالت به محیط زر و زور است
این منجی آن دخترک زنده به گور است
این است که گل سبز کند از شررِ نار
.
این است که او بود و همه خلق نبودند
این است که با نام خوشش نامه گشودند
این است که خیل ملکش سجده نمودند
وصفش همه گفتند و شنیدند و سرودند
گفتند و شنیدند و سرودند و ستودند
با این همه کردند به عجز سخن ، اقرار
.
این است که توحید از او نام گرفته
این است که خورشید از او وام گرفته
این است که از روح بشـر ، دام گرفته
این است که دل از دمش آرام گرفته
این است که از دست خدا جام گرفته
سر تا قدم از علم الهی شده سرشار
.
ای جان همه عالم و آدم به فدایت
ای هستیِ هستی کمی از لطف و عطایت
گلبوسه ی فردوس ، به خاک کف پایت
روییده مسیح از نفس روحْ فزایت
کار ملک و ذکر خداوند ، ثنایت
این ذکر الهی است که دائم شده تکرار
.
ای چرخ کهن خاک ره طفل صغیرت
روشنگر بزم ازلی روی منیرت
تا حشر، بزرگان جهانند حقیرت
حتی به جنان اهل بهشتند فقیرت
پیغامبران یکسـره بودند بشیرت
پیوسته نمودند به آقایی ‌ات اقرار
.
اوصاف تو چون وصف خدا فوق حساب است
قرآن تو را سلطه بر این چار کتاب است
حب تو ثواب است ، ثواب است ، ثواب است
بغض تو عقاب است ، عقاب است، عقاب است
تو آب حیاتی و جهان بی تو سراب است
تو مهری و روز همه بی ‌توست شب تار
.
ما امّت وحی و تو پیام آور وحیی
تا هست خدایی خدا ، رهبر مایی
تو جان همه عالمی و در بر مایی
تو سایه ی لطف ازلی بر سر مایی
تا شام ابد مشعل روشنگر مایی
بی ‌نور تو ، توحید محال است ، نه دشوار
.
بی دست تو حق بر روی کس در نگشاید
بی دوستی ات حمد خداوند نشاید
بی حسن تو یوسف ز کسی دل نرباید
بی نام تو زنگ غمی از دل نزداید
مدح تو نه از ” میثم ” ، از خلق نیاید
گیرم ز عقیق همه ریزد دُرِ شهوار

.

.

.

استاد حاج غلامرضا سازگار

.