اى آسمان به صورت ماهش نظاره کن

از شرم روى او ، مه خود را دو پاره کن

.
بشمار ، اختران شب‌ افروز خویش را

آنگه بیا فضائل او را شماره کن

.
شمس جمال او ، چو فلک ، جلوه‌ گر شود

قربانش اختران ، همه با یک اشاره کن

.
شب ها ، به پاسگاه حریم مقدّسش

با چشمک ستاره به هر سو نظاره کن

.
در معبد زمین ، چو کند نیمه‌ شب نماز

قندیل ، ماه و ، شمع شبستان ، ستاره کن

.
اى چرخ جامه ی فرح امشب بتن نماى

پولک ، ز اختران و ، ز مه ، گوشواره کن

.
عمر دوباره ، بوسه به خاک قدوم اوست

دستت چو می رسد طلب از او دوباره کن

.
اکنون ” حسان ” به مهر محمّد و آل او
درماندگى روز جزا را تو چاره کن

.

.

.

استاد حبیب الله چایچیان

.