بارالها ؛ کوله باری از گناه آورده ام
بر حریم امن یزدانت پناه آورده ام 
.
از تمام جرم و عصیان و خطایم در گذر
بنده ای آلوده ام ؛ آه ای خدایم در گذر 
.
آمده وقتش که اظهار پشیمانی کنم 
نفس را در لحظه ی افطار قربانی کنم 
.
هر چه دارم خوب میدانم تمامش مال توست 
خوب میدانی اگر دورم دلم دنبال توست 

.

آمدم تنها برای بندگی رخصت دهی 
توبه کردم که مرا قدری دگر فرصت دهی 
.
با نگاه خود کمی حال مناجاتم بده 
تو کریمی و بیا اذن ملاقاتم بده 
.
از خودم شرمنده ام روی سیاهم را ببخش 
یا حسین می گویم و کوه گناهم را ببخش

.

.

.