باز باران با ترانه

***

باز باران با ترانه

از دو چشمم دانه دانه

می چکد بر روی دامن

.

با بهانه بی بهانه

عمه برگردیم خانه

.

یادم آید روز دیرین

کودکی شاداب بودم

هر زمان خوابم می آمد

روز دوش گرم اکبر خواب بودم

من عزیز شهر بودم

دختر ارباب بودم

.

 عمه برگردیم خانه

.

یادم آید روز دیرین

 صورتم چون یاس بود و

اقتدارمن عموم عباس بود و

دست های مهربان مهربان بابام

بر روی سرم بود و

به قول عمه زینب قد و بالا و حجابم

مثل زهرا مادرم بود و

نه پایم پر ورم بود و

.

.

.