در ساعتی شگفت ، مکعّب شکست و بعد

مردی به جای قبله ی مردم نشست و بعد

. 

رکعت شد و نماز شد و حمد و سوره شد

آمد طلسم مسجدیان را شکست و بعد

 .

با یک نفر شبیه خودش گشت رو به رو

خود را گرفت ثانیه ای روی دست و بعد

. 

آیات نوبری ز درخت انار چید

و خواند از تشهّدش : از بود و هست و بعد

. 

مِثلِ مَثل شد و به زبان همه شکفت

از راه حلق در ته دل ریشه بست و بعد

. 

چون روح در نسوج گیاهان حلول کرد

یک خوشه خورد از خودش و کرد مست و بعد

. 

مقداری از ترشّح او را زمین چشید

قیمت گرفت خاک اراضی پست و بعد

. 

ما را ببخش ما که گناهی نداشتیم

او خواست اهل بادیه را بت پرست و بعد

. 

هر سال گفت تا که بگویند شاعران :

در ساعتی شگفت مکعب شکست و بعد …

.

.

.

شیخ سید رضا جعفری

.