با سجده بر خاک نجف شاه زمینم

***

با سجده بر خاک نجف شاه زمینم
در باغ انگور ولایت خوشه چینم

.
با خط زهرا حک شده روی جبینم :
من تا ابد عبد امیرالمومنینم
.
هر کس قدم برداشته در راه مولا
قطعا نشسته زیر ابر لطف زهرا
.
از روز اول که نجف رفتم خمارم
طی می شود با حب حیدر روزگارم

.
بی او خزانی هستم و با او بهارم
در قبر هم جز با علی کاری ندارم
.
در روز غربت دلخوشی ماست حیدر
تنها پناه و ملجا دنیاست حیدر
.
دنیای بی صحن نجف ذاتش عذاب است
از غصه و هجر حرم حالم خراب است

.
با هر نفس یاد علی کردن ثواب است
شرح همین قول پیمبر صد کتاب است …
.
… “حبُّ علیِّ بن ابیطالب عباده “
الحمدللهِ علی طیبِ الولاده
.
ای نفس پیغمبر نظر کن بر گدایت
فکری بکن بر عاشق گنبد طلایت

.
یک شب مرا مهمان نما پایین پایت
من دوستت دارم علی جان بی نهایت
.
پیش کسی سر خم نکردم من به جز تو
در زیر ایوان گفته ام واللهِ فُزتُ
.
ریزه خور این در شدم الحمدلله
دیوانه ی حیدر شدم الحمدلله

.
مست از خم کوثر شدم الحمدلله
خاک در قنبر شدم الحمدلله
.
خوشبخت یعنی من که بر کویش اسیرم
من عبد دربار و علی باشد امیرم
.
وقتی میان صحن مولا می نشینی
در عرش هستی گرچه بر روی زمینی

.
بر حق حیدر تو اگر اهل یقینی
هستی به زیر دِین علامه امینی
.
با الغدیرش شیعه هر دم رو سپید است
با تیغ برهانش حماسه آفریده است
.
دیگر نباشد فایده در شبهه سازی
علامه ی هندی نموده سرفرازی

.
متن کتاب او ندارد هم طرازی
مالیده شد بر خاک پوز فخر رازی
.
کرده دفاع از حق مولا در شدائد
جان همه گردد فدای میرحامد
.
هر تشنه که سیراب از جام غدیر است
دنبال بالا بردن نام غدیر است

.
برخیز ای شیعه که هنگام غدیر است
از برترین اعمال اطعام غدیر است
.
آن کس که می برده به دوشش کیسه ی نان
خیلی سفارش کرده ما را بر فقیران
.
رسم پیمبر دائما مدح علی بود
با دیدن روی علی می گشت خشنود

.
وابستگی او به مولا بود مشهود
در پیش روی قوم خود اینگونه فرمود :
.
اَنتَ وَلیٌّ لِلَّذی کُنتُ نَبیَّه
یَا مُرتضی شیعَتُکَ خَیرُالبَریَّه
.
در کل عالم شهریاری جز علی نیست
در سختی محشر حصاری جز علی نیست

.
بر کعبه ی ایمان مداری جز علی نیست
بهر پیمبر جان نثاری جز علی نیست
.
در جنگ ها تنها شود هم غم ندارد
حیدر که باشد ، هیچ چیزی کم ندارد
.
هرکه طرف شد با علی کارش تمام است
کار علی کشتارِ یل های به نام است

.
با منکر حیدر خطابم یک کلام است
تنها یل خیبر گشا بر ما امام است
.
نه آن که در هر معرکه نیرنگ می کرد
مثل بز کوهی فرار از جنگ می کرد
.
ای من فدای مرتضی و خلق و خویش
هستم زمان مرگ خود در جست و جویش

.
من آرزو دارم که باشم کلب کویش
مرهم به نیش دشمنان نوش سبویش
.
مست امیرم در دو عالم شاد هستم
چون آهوی دامش پی صیاد هستم
.
ما عاشقان مرتضی مشتاقِ داریم
ما دست از لعن و تبری بر نداریم

.
بر چشم های منکرین شیعه خاریم
با این تبری های خود امیدواریم …
.
… فردا بگیرد دست ما را در قیامت
وقتی که زهرا می رسد بهر شفاعت
.
فضل علی بن ابیطالب عیان است
غیر از علی گفتن به هر منبر زیان است

.
در سینه ی شیعه دو گوهر جاودان است …
… از یک طرف بغض فلانی و فلان است
.
از یک طرف حب علی و عترت اوست
این حب و بغض ما نشان از رحمت اوست
.
ما بر در میخانه ی حیدر اسیریم
ما باده نوشان مست از دست امیریم

.
اهل سقیفه نیستیم اهل غدیریم
آخر تقاص از قاتل زهرا بگیریم
.
امروز روز شرح و بسط و موشکافی است
فردا که مهدی می رسد ، روز تلافی است
.
مردم همه با مرتضی بیعت نمودند
ده ها هزاران بی وفا بیعت نمودند

.
زن ها ز پشت پرده ها بیعت نمودند
حیدر نشد مولا ؟ چرا بیعت نمودند ؟
.
اصلا چه شد که دومی می گفت: ” بَخٍّ
أَصْبَحْتَ مَوْلاَیَ وَ مَوْلَی کُلِّ مُؤْمِن ..”
.
حق پیمبر را چه زود امت ادا کرد
بیعت شکستند آن همه مردان بی درد

.
آنکس که بَخٍّ گفت آخر هیزم آورد
هر کینه ای که از ولایت داشت نامرد …
.
… پشت در خانه تلافی کرد با پا

می سوخت بر روی زمین دنیای مولا

.

.

.

مهدی علی قاسمی

.