بر در کشیده شعله های اختلافش را

***

بر در کشیده شعله های اختلافش را

هیزم به هیزم جمع کرده ائتلافش را

.

مردی سکوت خلوت قدیسه ها را برد

با مشت می کوبد به در ، حرف خلافش را

.

حتی در و دیوار با فریاد می گریند

مرثیه خوان وقتی بخواند اعترافش را

.

این خانه ی زهراست ، اینجا مهبط وحی است

عرشی که کعبه فرض می داند طوافش را

.

خاکی شده آن چادری که شب به شب مریم

پیش ملائک شرح می داده عفافش را

.

عرش خدا در روضه می لرزد که نامردی

محکم به دست فاطمه می زد غلافش را

.

دستی شکسته که کریمان نقل می کردند

بخشیدن پیراهن شام زفافش را

.

اشک علی با خون دل آمیخت در کوچه

کوثر گرفت از گونه اش اشک مضافش را

.

.

.

.

حجت الاسلام محسن حنیفی

.